سیستم های آب آتش نشانی
در پروژه های پالایشگاه های گازی پارس جنوبی (فازها) برای آتش نشانی از آب استفاده می شود (از پتروشیمی ها اطلاع دقیقی ندارم، اما قاعدتا نباید تفاوت چندانی داشته باشند)، که این آب در وهلۀ اول آب شیرینی است که از شیرین سازی آب دریا به دست آمده است. اما با توجه به محدودیت ذخیرۀ آب شیرین در پالایشگاه و زمان بر بودن فرایند تولید آن و اینکه در زمان آتش سوزی های گسترده، لازم است آب با حجم بالا استفاده شود، چاره ای جز استفاده از آب دریا باقی نمی ماند و به همین دلیل، لوله های انتقال آب آتش نشانی را طوری طراحی می کنند که توانایی انتقال آب دریا با خورندگی بسیار بالا را داشته باشند. برای تطبیق با این شرایط خوردنده، لوله های انتقال آب آتش نشانی در حالت زیرزمینی از جنس GRP طراحی و اجرا می شوند که لوله هایی کم هزینه و مقاوم در برابر آب دریا هستند. اما در شرایط روی زمین، لوله های GRP به خاطر آسیب پذیر بودن در برابر آتش قابل استفاده نیستند و به جای آنها از لوله هایی از آلیاژ مس-نیکل (Cu-Ni) استفاده می شود. با این حال برای کاستن از هزینه ها کوشش می شود تا جای ممکن برای انتقال آب آتش نشانی، لوله ها را از زیر زمین عبور داده و تنها در داخل واحدها (بخش های جغرافیایی جدا شده از هم در پالایشگاه) این لوله ها به بالای زمین منتقل می شوند.